Dum 1991, kiam mi estis komencanto, mi ekzercis miajn Esperantajn lertojn per tradukado de sxercoj. Jen la sxercoj mi tiam tradukis. Mi prezentas ilin kiel mi tradukis ilin tiam. Sendube mi tradukus ilin malsame hodiaux, sed mi ne sxangxas ilin -- tiel mi faris, kiel komencanto. Mi esperas, ke ili amuzu vin, kaj eble instruu vin.
Vi povas legi pli nove tradukitajn sxercojn, se vi volas. Mi nun metas novajn sxercojn en la sxercoj-kategorio en mia retlogo.
Cxi tiuj sxercoj ne estas kopirajtitaj. Oni povas uzi ilin iel ajn.
-- Philip BREWER, 5-an de februaro 1997.
Li iras al la kelnero, kaj la kelnero diras "Cxu mi povas helpi vin?"
Kaj la anaso diras "Jes, helpu min igi cxi tiun ulon el mia postajxo!"
Portisto, helpante kun sxiaj valizoj, vidas la infanon, kaj diras "Sinjorino, tiu estas la plej malbela infano mi vidis iam ajn!"
La virino ekfuriozas. Sxi marsxas for kaj insistas kunparoli la konduktoron. Sxi diras al la konduktoro, "La portisto jxus ofendis min terure!"
La konduktoro tre bedauxras. Li diras, "Mi petas, trankviligxu. Mi admonos la portiston. Mi movos vin al unuan klason. La portisto kaj mi faros al vi formalan bedauxron. Kaj, se vi deziras, mi ecx penos trovi bananon por via simio."
La viro de la Gorilo Foriga Servo alvenas. Li havas reton, hundon, kaj pafilon. La virino ne volas, ke la gorilo mortigxu, nur ke la gorilo forigxu. Sxi diras, "Vi ne pafos la gorilon, cxu?"
La viro diras, "Ne maltrankviligxu, mi forigos la gorilon, ne pafos gxin. La procedo estas jene: Mi grimpos en la arbon kun la gorilo. Tie, mi skuos la brancxojn, por ke la gorilo falu teren. Tiam, mia hundo ekprenos la gorilon cxe la testikoj. Tial, la gorilo senmovigxos, dum mi elgrimpos. Tuj kiam sur la tero, mi jxetos la reton sur la gorilon, kaj portos gxin for."
La virino diras, "Sed, kial vi havas pafilon?"
La viro diras, "Ho, vi ektenu tion. Se mi falos el la arbo anstataux la gorilo.... pafu la hundon!"
La virino diras, "Ne. Mi sekuros cxi tie. Dio provizos."
Pluvadas. La rivero ekinundas. La akvo plialtigxas je nivelo de la domo. Du krizlaboranoj alvenas la domon per boato. "Sinjorino," ili diras, "la rivero inundas. Ni petas, venu al sekura loko kun ni per cxi tiu boato!"
Sed, la virino diras, "Ne. Mi sekuros cxi tie. Dio provizos."
La pluvo malpliigxas cxe la domo, sed pluvas ankoraux riversupre. La rivero inundegas. La akvo plialtigxegas. La virino fugxas sur la tegmenton de la domo. Du aliaj krizlaboranoj alvenas super la domo per helikoptero. "Sinjorino," ili krias, "la rivero inundegas. Ni petas, venu al sekura loko kun ni per helikoptero!"
Sed, la virino diras, "Ne. Mi sekuros cxi tie. Dio provizos."
La rivero inundegas. La domo forbalaigxas per la akvo. La virino dronas. Cxar sxi estis bona virino, sxi aliras cxielon. Tie, sxi iras al Dio, kaj diras, "Kial Vi permesis, ke mi mortigxu? Mi fidis Vin. Kial Vi ne provizis?"
Dio diras, "Kion vi diras? Mi auxton, boaton, kaj helikopteron provizis, cxu ne?"
La filozofo diras, "Ho, mi komprenas. Mi cxiam kredis, ke teologio estas kiel homo tiu, kiu sercxas en malhela cxambro por nigra kato, kiu ne estas tie kaj trovas gxin!"
La edzino eniras la cxambron. La mortanta ulo diras, "Mia kara. Estas io mi devas diri. Mi vin malfidelis."
La edzino diras, "Sxsxsx.... Ne priparolinda. Kial vi pensas, ke mi vin venenis?"
Dio krias "Diablo! He Satano! Venu cxi tie!"
La Diablo venas kaj diras, "Kion Vi deziras?"
"Mi jxus notas," diras Dio, "ke tiu barilo preskaux kolapsas. Oni devas ripari gxin. Cxar mi konstruis gxin je la Kreo, decas, ke vi riparu gxin."
La Diablo diris, "Tute ne! Se vi deziras, ke la barilacxo riparigxas, gxin riparu mem!"
Dio cxagrenigxas. "Satano, estas via vico ripari la barilon! Se vi ne riparas gxin, mia advokato kontaktos vin!"
Kaj la Diablo diras, "Fi! Kie vi trovos advokaton?"
La plumbisto alvenas. Li kontrolas la drenilon, tiam frapas gxin per sxrauxbseruro. La drenilo malsxtopas.
La plumbisto diras, "Gxi riparigxas. La kosto estas sepdek dolaroj."
La kuracisto diras "Sepdek dolaroj! Mi estas kuracisto, kaj mi nur pagigas tridek kvin dolarojn."
La plumbisto diras, "Jes, mi komprenas. Tiom estas kiom mi pagigis ankaux, dum mi estis kuracisto.
La filo diras, "Mi ne volas iri al lernejo."
"Vi devas iri."
"Mi malamegas tiun lernejon. La geknaboj estas kruelaj kaj acxaj."
"Vi tamen devas iri."
"Estas kiel gxangalo: Unu batalo, post alia. Oni minacas min cent fojoj po tago."
"Vi devegas iri."
"Kial mi devegas iri?"
"Tial vi estas la lernejestro!"
La kelnero revenas al la tablo. La ulo petas mangxajxon. Dum li atendas, alia persono en la restoracio diras (suficxe lauxte, ke cxiu audas), "kvardek tri!" Refoje, preskaux cxiu ridas.
Kiam la kelnero alportas la mangxajxon, la ulo demandas, "kial iu vokas numero tiam cxiu ridas?"
"Ho," diras la kelnero, "Cxu vi ne mangxas cxe cxi tiu restoracio antaux? Mi klarigos. Antaux iuj jaroj, personoj iuj, kiuj mangxis cxi tie sxatis rakonti sxercojn. Sed, ne estis suficxa da tempo por sxercrakonti kaj por mangxi. Tial, la proprietulo de la restoracio faris sxerclibron tiun, kiu enhavas cxiu sxerco tiu, kiu personoj rakontas cxi tie. Cxiu sxerco havas numero. Nun, kiam ajn oni deziras diri sxerco, oni nur diras la numeron. Cxiuj konas la sxerco, tial ili ridas."
La ulo pripensas dum mangxado. Kiam li eliras, li petas, ke la kelnero donu al li la sxerclibron. Dum kelkaj tagoj, la ulo studas la sxerclibron.
La ulo reiras restoracion. Iu diras, "dek unu!" La ulo, konante pri la sxerco, ridas kun la aliaj personoj en la restoracio. Kiam li finas la aperitivon, la ulo klarigas la gorgxon kaj diras, "dudek du!" Estas momento silento, tiam cxiu rekomencas mangxi. La ulo cxagrenigxas. Li mangxas silente. Jxus antaux kiam la ulo eliras, li penas refoje. "Kvardek ok!" li diras. Ankaux cxi foje, neniu ridas.
La ulo eliras. Cxe la pordo, li demandas al la kelnero, "Kial neniu ridas, kiam mi rakontas sxercon?"
"Nu," diras la kelnero, "iuj personoj ja ne povas diri sxercoj!"
Jugxisto Bejli diras, "Oni akuzas, ke vi ebriis. Cxu estas vere?"
La ulo diris, "Jes, via mosxto."
"Oni akuzas, ke vi kondutis malorde. Cxu estas vere?"
"Jes, via mosxto."
"Cxu vi havas malkulpigan klarigon?"
"Ne, via mosxto."
"Do," diras Jugxisto Bejli, "Kulpa! La monpuno estas kvindek dolaroj. Pagu la aktisto." Li frapas martele.
"Via mosxto," la ulo demandas, "cxu mi ricevos pecon de papero tiun, kiu pruvas, ke mi ja pagis?"
"Jes," diras Jugxisto Bejli. "Kial vi demandas? Cxu vi ne fidas min?"
"Ho, mi fidas vin, via mosxto. Sed, iu tago mi mortos. Tiam, mi aperos antaux Sankta Petro, kaj Sankta Petro diros, 'Cxu vi drinkis?' kaj mi diros, 'Jes, mi drinkis.'
"Kaj Santa Petro diros, 'Cxu vi arestigxis?' kaj mi diros, 'Jes, mi arestigxis.'
"Kaj Sankta Petro diros, 'Cxu vi monpunigxis?' kaj mi diros, 'Jes, mi monpunigxis.'
"Tiam Sankta Petro demandos, "Cxu vi pagis la munpunon?' Kaj, se mi ne havas tiun paperon, oni sercxos tra tute Inferon por Jugisto Bejli, por ekscii cxu mi pagis mian monpunon!"
La kelnero demandas al la proprietulo, "Kial vi vendas cxi tiun bonegan hundon?"
La ulo diras, "Mi tute ne povas toleri liajn mensogojn!"
La fenestrolavanto malfermas la okuloj kaj demandas "Kiom da etagxoj devas oni falu por ricevi drikajxon?"
La patro cxirkauxrigardas. Lia edzino ne estas en la cxambro. Li diras, "Ho, mi bedauxras, sed vi devas ne edzi lin. Li estas via duonfrato."
La fraulino malgxojas. Sed, post iom da tempo, sxi trovas alian viron kaj revenas. "Pacxjo, mi deziras edzi Julion, la filo de la bierfaristo."
Refoje la patro cxirkauxrigardas, tiam diras, "Ho, mi bedauxras, sed vi devas ne edzi lin. Li estas via duonfrato."
Nun la fraulino malgxojegas. Kiam sxi denove sercxas edzon, sxi iras al alia vilagxo. Sxi revenas al la patro kaj diras, "Pacxjo, mi deziras edzi Tomason, la filo de la bucxisto."
Sed, refoje la patro cxirkauxrigardas kaj diras, "Ho, mi bedauxras, sed vi devas ne edzi lin. Li estas via duonfrato."
La fraulino koleras. Sxi vokas sian patrinon. Sxi diras, "Panjo, mi deziras edzigxi, sed pacxjo diras, ke cxiuj viroj en la provinco estas siaj filoj. Kion mi faras?"
La patrino rigardas momente la patron kaj diras, "Ne zorgu. Vi ne estas lia filino."
Krimulo diras, "Akvomelonon."
Gardisto diras, "Ho, mi bedauras. Sed, ne estas akvomelona sezono. Vi ne povas havi gxin gxis oktobro."
Krimulo diras, "Mi atendos."
La alia ulo diras, "Tio estis tre bone kaj afable."
Remetante la cxapelon, la unua ulo diras, "Nu, mi povas fari ne malpli. Sxi estis tre bona edzino."
La frato diras, "Nu, mi tre bedauxras, sed via kato mortis."
La ulo diras, "Ho, tiu estas granda sxoko! Vi povus diri tiun malbonan novajxon malpli subite, cxu ne?"
"Kiun vi volas diri?"
"Nu, vi povus diri, 'Iu tago via kato grimpis sur la tegmenton. Estas varma kaj suna tago, kaj la kato ludas sur la tagmento dum kelkaj horoj. Sed, la kato ludas tro proksime je la bordo kaj plungxis teren. Mi bedauxras, sed li ne travivis.'"
"Mi komprenas."
"Do, alie, kiel staras la familion?"
"Nu, iu tago nia patrino grimpis sur la tegmenton...."
La knabo timegas. Li haltas poleksosucxi. Neniam li poleksosucxas plu.
Post iom da tagoj, la knabo veturas autobuse. Virino gravadega sidas apude. Vidante la ventro de la virino, la knabo diras al sxi, "Mi scias kion vi faris!"
"Kiel mi elspezis la tri cent orajn pecojn?" li memdemandas. "Cent oraj pecoj mi elspezis pro drinkajxoj (kun impostoj). Alia cent oraj pecoj mi elspezis por belulinoj (ankaux impostaj). Sed, la alia cent, la fina cent, tiujn mi ja fordibocxis!"